Naast mijn eigen bedrijf, werk ik op de marketing- & communicatieafdeling van Concordia Film | Theater | Beeldende kunst in Enschede. Ik ben daar voornamelijk bezig met projecten, zoals exposities, en met een stukje film.
Soms moet ik er even aan herinnerd worden – het is zo makkelijk tegenwoordig om je uren te verliezen in een serie – maar, ik houd heel erg van films. Tis toch ook magisch om je twee uur lang in een (evt. andere) wereld te bevinden, waar alles mag en kan, en dat het na die twee uur dan ook klaar is. Soms een open eindje, of een sequel (en dan nog één en dan nog één), maar dat is te overzien. Vind ik.
Bij Concordia kan je onder andere terecht voor mooie, fijne, soms kleine, arthouse films. En dat is een genre waar je van moet (leren) houden. Mijn man vindt het vaak een beetje saai, want er doet zich niets noemenswaardigs voor. En het klopt dat er weinig grote explosies, wilde achtervolgingen en heftige vechtpartijen voor komen in de films die ik graag kijk. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er niets gebeurt! De actie zit meer in de relaties die mensen met elkaar aan gaan en in wat er in de hoofden van de karakters omgaat. En het zijn echt niet per definitie moeilijke films.
Van een aantal regisseurs ben ik al jaren fan en kan ik niet wachten tot de volgende op het witte doek verschijnt.
Ken je bijvoorbeeld Wes Anderson? Ik vind zijn werk vrij fantastisch. Vooral de opmerkelijke karakters en de sets. Het ziet er fantastisch uit; veel (pastel-)kleuren, decors die zo uit de jaren veertig of vijftig lijken te komen en het al allemaal heel symmetrisch. Ik zou in (bijna) elk van die sets wel willen wonen. Hij maakt ook vaak gebruik van dezelfde fijne acteurs, zoals Bill Murray en Tilda Swinton (die ook weer vaker spelen in films van andere regisseurs in dit lijstje). Echt een favoriete film heb ik geloof ik niet. The Royal Tenenbaums, Moonrise Kingdom, The life aquatic with Steve Zissou, The Grand Budapest Hotel, kijk ze gewoon al-le-maal. Spreekt de stijl je aan, volg dan ook het Instagram account Accidental Wes Anderson, echte plaatsen die er uitzien alsof ze rechtstreeks uit een Wes Anderson film komen.
Jim Jarmush is een regisseur van een hele andere orde. Zijn films spelen zich vaak een beetje aan de rand van het leven af – verhalen die je in de ooghoeken voorbij ziet komen. Bijvoorbeeld Paterson – over een buschauffeur die Paterson (Adam Driver – ik maak geen grapje) heet en in het plaatsje Paterson woont. Of Broken Flowers – over een man (Bill Murray) die bij zijn exen langs gaat op zoek naar de moeder van zijn kind. Kleine verhalen op de schaal van de wereld, maar fijn gefilmd en geacteerd. O en kijk vooral ook Only lovers left alive.
Dan is er nog Sofia Coppola. Zij regisseerde onder andere Lost in translation (goh weer met Bill Murray), The Virgin Suicides en Marie Antoinette (beide met o.a. Kirsten Dunst). Vooral die laatste heb ik heel vaak gezien. Wat mij zo aanspreekt in deze film is dat het een kostuumdrama is, maar dan anders. Een zoete maar ook uitdagende versie van het leven van Marie Antoinette, met over de top kleding en haar, stapels pastelkleurige taartjes en gitaarmuziek.
En om het rijtje ‘lievelings-regisseurs’ nog even verder af te maken – in willekeurige volgorde:
- Noah Baumbach: Marriage Story – The Meyerowitz Stories
- Greta Gerwig (ook als actrice!): Lady Bird – Little Women
- Woody Allen: A rainy day in New York – Café Society – Magic in the moonlight – Midnight in Paris
Het schijnt dus dit weekend niet zulk lekker weer te worden en aantal films staat ook op Netflix of is te huur. Have fun!